Την τελευταια φορα που αφησα τον εαυτο μου να πληγωθει ειπα "Ετελιωσε! Χρειαζουμε μιαν καινουργιαν αρχη - Εννα κοψω τα μαλλια μου - τζαι εν μιλω για οποιαδηποτε μαλλια! Μιλω για τα ραστακια μου, το ενα πραμα πανω μου που νιωθω οτι εκαμνε με 'special'...Ετσι με ηξερεν ο κοσμος...ημουν η γλυτζια κορουα με τα ωραια τα ραστα.
Εκοψα τα...Ημουν ενταξει την πρωτη μερα...ε την δευτερη επιασεν με το παραπονο...εν ημουν πλεον special...τζαι το πιο σημαντικο, ενιχα τιποτε για να κρυψω την φατσα μου - ειδικα το προγουλι μου που εμφανιζετε εξαρτωμενο που την ψυχολογια μου...Εκλαψα παρα πολλα και απαρηγορητα - η καημενη η Νοναρα μου ηταν τζιαμε τζαι επροσπαθαν να με καμει καλα. Εεε...πως μου επερασε λλιον...
Ενιμε τζαι τελια ετοιμη ακομα..εκρατησα εναν..ετσι για το 'specialness'...Μπορει αμαν ερτει τζαι ι δικη μου αρχη να καταφερω να το αποχωριστω τζαι τζινο..
