Compromises. Μα εν ετσι που προχωρα ο κοσμος με τη ζωη του μετα τον πρωτον ερωτα;
Ειχαμεν συζητηση 'οι μονες' μας πριν κατι μερες προσπαθωντας να καταλαβουμεν...Πως γινεται τζαι ουλοι στο τσακ βρισκουν; Αν ενι τοσον ευκολο εμεις τι καμνουμε λαθος; Οξα εν τζινη η ρομαντικι φωνουλα που εμεινε ζωντανη σε μια γωνια της ψυχης μας που τα παραμυθκια που εδκιαβαζαμεν στις γειτονιες μας, τρωγοντας ζελατινε κοακολουθκια τζαι τσιπητος πριν τοσα χρονια?
Λαλεις ρε φιλενας; Λαλεις τουτη η αρνηση να συμβιβαστουμε με οτιδηποτε πιο κατω που τουτο που ονειρευομασταν να ειναι η τελευταια προσπαθεια για διατηρηση των παιδικων μας ρομαντικων χρονων; Λαλεις να ειναι τζινες οι στακτοπουτες τζαι χιονατες; ...
..Αν και η αληθεια να λεγετε, το αγαπημενο μας ηταν παντα η λιμνη των κυκνων εννεν;
*Παιζει το βιολι την μελωδια απο την λιμνη των κυκνων*
Η μεταμορφωση σε κατι τοσο πανεμορφο μα συναμα λυπηρο παντα τραβα..
Εννα ερτει τζαι εμας ο πριγκηπας μας που εννα παει. Απλα ας ελπισουμε οτι αμαν μας δει εννα τον δουμε τζαι εμεις μεσα που ουλα τζινα τα παραμυθκια, τις ζελατινες τζαι τα τσιπιτος.
No comments:
Post a Comment